foto: 

W lipcu 1880 r. starszy brat Gerharta Hauptmanna Georg zaręcza się z Adelą Thieneman, jedną z pięciu córek drezdeńskiego handlowca Bertholda Thienemanna. W październiku tego samego roku Thienemann niespodziewanie umiera w swojej siedzibie Hohenhaus w Dreźnie-Radebeul i pozostawia swoim córkom pokaźny majątek. We wrześniu 1881 r. Gerhart zostaje zaproszony na ślub swojego brata Georga z Adelą i przygotowuje specjalnie na tę okazję sztukę Wiosnę miłości, która zostaje wydrukowana ze środków prywatnych i nosi na okładce nadruk Gerhart.

W inscenizacji Wiosny miłości Gerhart gra rolę zimy. W czasie pobytu w Hohenhaus wielkie wrażenie na Gerharcie wywiera południowa uroda Marii Thienemann. Rezultatem tego spotkania są potajemne zaręczyny, a Gerhart nazwie Hohenhaus później "gniazdem pełnym rajskich ptaków". W styczniu 1882 r. Maria Thienemann odwiedza Gerharta we Wrocławiu i przekonuje się naocznie o rozpaczliwej sytuacji finansowej swojego ukochanego. Od tego momentu kłopoty Gerharta kończą się, Maria pokrywa nie tylko koszty jego utrzymania, lecz także umożliwia mu liczne podróże i studia. W 1883 r. trzeci z braci Hauptmannów Carl zaręcza się w Hohenhaus z Martą Thienemann. W lutym 1883 r. Gerhart przerywa ostatecznie studia w Jenie i przeprowadza się do Berlina, gdzie spotyka się często z Marią. Po wspólnej wizycie u rodziców Gerharta w Hamburgu młoda para wyrusza w podróż do Włoch, które wywierają na Gerharcie ogromne wrażenie. Po powrocie, zafascynowany sztuką antyczną, Gerhart podejmuje w Hohenhaus ponownie próby rzeźbiarskie, a Maria, przekonana o jego plastycznych talentach, namawia go do wyjazdu do Rzymu. Od października 1883 r. Gerhart pracuje w Rzymie jako rzeźbiarz, lecz nie może poszczycić się większymi sukcesami. Ogromna statua germańskiego wojownika, nad którą pracuje, zawala się z powodu wadliwej konstrukcji w ciągu jednej nocy, a on sam przypłaca ten nadmierny wysiłek ciężkim tyfusem. Choroba, która Gerharta omal nie kosztuje życie, zmusza go do rychłego powrotu do Niemiec, gdzie ponownie, tym razem z okazji ślubu swojego brata Carla z Marthą, pisze sztukę okazyjną Korowód weselny. W październiku 1884 r. Gerhart i Maria ogłaszają oficjalnie swoje zaręczyny, a rok później Hohenhaus zostaje sprzedany. Dnia 5 maja tego samego roku Gerhart poślubia Marię w kościele Św. Jana w Dreźnie. Po ślubie małżonkowie przeprowadzają się wpierw do mieszkania czynszowego w berlińskiej dzielnicy Moabit, a jesienią z powodów zdrowotnych do wynajętego piętra w willi Lassen w Erkner pod Berlinem. Gerhart prowadzi w Erkner sielskie, wolne od kłopotów finansowych, nieskomplikowane życie. Obserwuje w tym czasie również bacznie swoje otoczenie i zbiera literackie pomysły, które zaowocują Dróżnikiem Thielem, jednym z jego najlepszych opowiadań.

W 1890 r. Gerhart z żoną oraz z bratem Carlem i bratową odwiedzają Świeradów-Zdrój i przechodzą w czasie swoich wędrówek po okolicy przez Szklarską Porębę. Rezultatem tej wędrówki jest zauroczenie Karkonoszami i spontanicznie podjęta decyzja o wspólnym kupnie drewnianego domu w Szklarskiej Porębie Średniej. Dnia 9 sierpnia 1891 r., po remoncie i rozbudowie tego skromnego, wiejskiego domu, Gerhart i Maria wprowadzają się do swojej nowej siedziby, Carl i Martha nieco później. Wspólne gospodarowanie nie trwa jednak długo.

Dnia 14 listopada 1893 r. z okazji prapremiery Hanusi w Königliches Schauspielhaus w Berlinie Gerhart spotyka ponownie młodą, osiemnastoletnią Margaretę Marschalk, którą znał już jako podlotka. Jej brat Max jest autorem muzyki do Hanusi, a młoda, pełna życia i obyta w świecie Margareta utalentowaną, debiutującą skrzypaczką. Początkowe zauroczenie Margaretą przyjmuje z czasem coraz poważniejszą formę i w styczniu 1894 r. Gerhart wynajmuje w Berlinie-Charlottenburg dwa pokoje, gdzie może swobodnie spotykać się z ukochaną.

Zrozpaczona Maria podejmuje w styczniu dramatyczną decyzję o wyjeździe z dziećmi do Ameryki, o czym oznajmia Gerhartowi w liście pożegnalnym. List zostaje dostarczony przebywającemu w Paryżu pisarzowi dopiero 20 stycznia. ...nie wyjeżdżam, aby zaostrzyć nasze rozstanie... mam nadzieję, że to cięcie pozwoli zbudować drogę, która nas do siebie poprowadzi, nawet jeśli okrężną ścieżką, ... Żegnaj, moje najlepsze życzenia będą zawsze z Tobą. Nie czekając na paryską premierę Hanusi Gerhart wyrusza niezwłocznie za żoną do Nowego Jorku na pokładzie Elby. Ponowne połączenie rodziny ma miejsce u przyjaciela Alfreda Ploetza w Meriden, gdzie Hauptmannowie spędzają resztę pobytu w Ameryce. Po powrocie rodziny do Niemiec w końcu maja, Gerhart prowadzi przez całe lato niespokojne życie między Szklarską Porębą, Berlinem i Dreznem, nie mogąc podjąć żadnej decyzji. Jesienią rozpad małżeństwa staje się już faktem, wspólne gospodarstwo w Szklarskiej Porębiej zostaje rozwiązane, Maria przeprowadza się z synami do Drezna, a Gerhart z powrotem do Berlina.

Związku z Margaretą Gerhartowi początkowo nie udaje się zalegalizować, ponieważ żona Maria, z którą Gerhart nadal utrzymuje przyjacielskie stosunki i którą odwiedza w Dreźnie, liczy mimo wszystko na zmianę uczuć swego męża. W 1899 r. Gerhart buduje dla Marii i synów dom w Dreźnie-Blasewitz, a dla siebie i swej towarzyszki życia kupuje działkę budowlaną w Jagniątkowie. Pomimo tego, iż w 1900 r. przychodzi na świat wspólny syn Gerharta i Margarety, Benvenuto, Maria Thienemann zgadza się na rozwód dopiero w 1904 r. Zgodnie z aktem rozwodowym pisarz zobowiązuje się zwrócić Marii w ratach w ciągu 10 lat jej wniesiony w małżeństwo majątek i płacić alimenty na nią i na synów do czasu ukończenia przez nich szkół. Dnia 18 września tego samego roku Gerhart poślubia Margaretę w swoim nowo wybudowanym domu Wiesenstein. Nowe, ciche piękno wypełnia nasz dom.

fotografie: