Polski
Deutsch
Sklep muzealny
Zapraszamy do zapoznania się z ofertą naszego sklepu muzealnego dostępną również na miejscu podczas zwiedzania obiektu.
Wszystkie prezentowane produkty dostępne są na allegro Muzeum Miejskiego Dom Gerharta Hauptmanna w Jeleniej Górze:
https://allegro.pl/uzytkownik/MMDGH
Moje śląskie spotkania z Gerhartem Hauptmannem – Günther Grundmann
Publikacja prezentuje wspomnienia Günthera Grundmanna, do 1945 r. Generalnego Konserwatora Zabytków Prowincji Śląskiej we Wrocławiu, wcześniej mieszkańca Cieplic, nauczyciela w tamtejszej szkole snycerskiej. Pokazuje osobiste relacje Grundmanna z najwybitniejszym śląskim pisarzem Gerhartem Hauptmannem, noblistą z 1912 r.
Książka pozwala rownież poznać klimat ówczesnego Wrocławia, m.in. podjętą pod koniec II wojny światowej, a budzącą do dziś wiele kontrowersji akcję zabezpieczania przez Grundmanna dzieł sztuki na Śląsku. Jednym z takich dzieł była rzeźba Hanusia dłuta J. Thoraka. Została podarowana Hauptmannowi przez gauleitera Karla Hanke na 80. urodziny pisarza w 1942 r. W 1944 r. Grundmann podjął się zadania osobistego dostarczenia rzeźby z Wrocławia do Jagniątkowa, gdzie zamieszkiwał Hauptmann.
Wspomnienia są osobistym świadectwem konserwatora, ukazują środowisko ludzi władzy i kultury ówczesnego Dolnego Śląska.
Książkę wzbogaca dokumentacja fotograficzna oraz zestaw archiwaliów (z Muzeum Literatury w Marksburgu) ukazujacy przygotowanie i rozlokowywanie zbytków ruchomych na Dolnym Śląsku. Znajdziemy tu również posłowie Krzysztofa A.Kuczyńskiego, wybitnego znawcy dzieła Gerharta Hauptmanna.
Dziennik 1946 / Tagebuch 1946 – Margarete Hauptmann
Dziennik Margarety, żony pisarza Gerharta Hauptmanna, opisujący kilka tygodni 1946 r., tuż po śmierci noblisty w śląskim domu Hauptmannów w Jagniątkowie. Publikacja stanowi nowy przyczynek do badań historycznych, obejmujący skomplikowany okres dwuwładzy polsko-radzieckiej na Dolnym Śląsku. Jest to osobista relacja dokumentująca grę polityczną, jaka toczyła się na Dolnym Śląsku wokół Gerharta Hauptmanna, pisarza noblisty z 1912 r.
Ksiażka jest owocem pozyskania w 2020 r. przez Muzeum Mijeskie Dom Gerharta Hauptmanna licencji na literacki przekład na język polski oraz szczegółowe opracowanie redakcyjne Dzienika Margarety Hauptmann.
W sprzedaży mamy także Tagebuch 1945–1946 / Dziennik 1945–1946.
Gerhart Hauptmann. Obrazy z życia
Album okolicznościowy prezentujący fotografie zebrane na objazdowej wystawie z okazji 70. rocznicy śmierci Gerharta Hauptmanna. Ekspozycja została przygotowana w 2016 r. przez Muzeum Miejskie Dom Gerharta Hauptmanna w Jeleniej Górze, Muzeum Gerharta Hauptmanna w Erkner we współpracy z Towarzystwem Gerharta Hauptmanna.
Zdjęcia pokazują pisarza, jego bliskich oraz krąg jego przyjaciół i współpracowników. Zostały wykonane nie tylko przy oficjalnych wydarzeniach czy też na zlecenie samego literata, dbającego o swój określony wizerunek w kulturalnym świecie ówczesnych Niemiec, ale także przy okazji zamkniętych dla mediów, prywatnych spotkań noblisty z osobami pozostającymi z nim w rodzinnych i przyjacielskich relacjach.
Max Pinkus we wspomnieniach / Max Pinkus in Erinnerungen
Pierwszy tom dwujęzycznej (polsko-niemieckiej) serii wydawniczej Gerhart Hauptmann i Przyjaciele / Gerhart Hauptmann und die Freunde. Publikacja opisuje wspomnienia Maxa Pinkusa, wybitnego prudnickiego przemysłowca i członka ślaskiej finansjery, a przy tym miłośnika literatury i sztuki oraz dobroczyńcę, wrażliwego na potrzeby socjalne swoich pracowników. Zaprzyjaźniony z Hauptmannem sfinansował malowidła autorstwa Johannesa Avenariusa w Hali Rajskiej w domu noblisty w Jagniątkowie. Był to prezent na 60. urodziny noblisty.
W książce znajdziemy także wspomnienia wnuka Pinkusa – Johna Petersa, co stanowi ciekawy przyczynek do opisu zasad funkcjonowania bogatej rodziny w prowincjonalnym miasteczku oraz jej losów po wypędzeniu z Prudnika.
Johannes Maximilian Avenarius – Malowidła w Hali Rajskiej willi Łąkowy Kamień / Johannes Maximilian Avenarius – Die Malereien in der Paradieshalle auf dem Wiesenstein
Druga książka z serii Gerhart Hauptmann i Przyjaciele. Publikacja opisuje wspomnienia Johannesa Maximiliana Avenariusa, autora malowideł w Hali Rajskiej w jagniątkowskiej willi noblisty. Pieniądze, jakie malarz otrzymał za ich wykonanie, pomogły mu wyjść z finansowych kłopotów, na które skarżył się Hauptmannowi. Pisarz, chcąc pomóc artyście, zlecił mu właśnie wymalowanie ścian reprezentacyjnej hali w swej karkonoskiej siedzibie. W publikacji znajdziemy również opis polichromii, nawiązującej do twórczości Gerharta Hauptmanna.
W iście berlińskim tempie... – Gerhart Hauptmann, Ivo Hauptmann
Książka została wydana z okazji 150. rocznicy urodzin Gerharta Hauptmanna oraz 100-lecia przyznania pisarzowi literackiej nagrody Nobla. Jest zbiorem korespondencji między Gerhartem Hauptmannem a jego pierworodnym synem Ivo, który został malarzem. Powstała dzięki współpracy Muzeum Miejskiego Dom Gerharta Hauptmanna w Jeleniej Górze z Archiwum Ivona Hauptmanna oraz Muzeum Gerharta Hauptmanna w Erkner.
Gerhart Hauptmann i śląscy nobliści / Gerhart Hauptmann und schlesische Nobelpreisträger
Polsko-niemiecka publikacja Muzeum Miejskiego Dom Gerharta Hauptmanna w Jeleniej Górze, towarzysząca wystawie wędrującej Gerhart Hauptmann i śląscy nobliści.
Książka prezentuje sylwetki jedenastu śląskich laureatów nagrody Nobla, oprócz Gerharta Hauptmanna wyróżnionego tym zaszczytem, jednej kobiety i dziesięciu mężczyzn, którzy otrzymali nagrodę Nobla w dziedzinie: fizyki, fizjologii i medycyny, medycyny i chemii.
Jest to jubileuszowa publikacja muzealna, owoc Międzynarodowego Konkursu Poetyckiego zorganizowanego przez Muzeum Miejskie Dom Gerharta Hauptmanna we współpracy ze Stowarzyszeniem „W Cieniu Lipy Czarnoleskiej”, a także pleneru artystycznego w Jagniątkowie i konkursów plastycznych zrealizowanych we współpracy z Zespołem Szkół Rzemiosł Artystycznych w Jeleniej Górze Cieplicach i Książnicą Karkonoską w Jeleniej Górze.
Gerhart Hauptmann i Polacy 1945–1946 – Janusz Skowroński (red.)
Publikacja stanowi zapis rozmów z rodzinami Polaków, którzy w latach 1945–1946 pomagali Gerhartowi Hauptmannowi w trudnym powojennym okresie. Wzbogaca ją wspomnienie prof. Stanisława Lorentza ze spotkania z noblistą w lipcu 1945 r. oraz nieznane powojenne listy Hauptmannów do Zdzisława Straszaka, sekretarza jeleniogórskiego starosty Wojciecha Tabaki. Książka w dwóch wersjach językowych, polskiej i niemieckiej.
Czy jestem jeszcze w swoim domu? – Gerhart Pohl
Książka opisuje ostatnie dni życia Gerharta Hauptmanna oraz sześć tygodni po śmierci pisarza 6 czerwca 1946 r., wypełnionych przygotowaniami do wywiezienia jego trumny z rodzinnej willi „Łąkowy Kamień” w Jagniątkowie na wyspę Hiddensee w Niemczech.
Są to wspomnienia towarzysza ostatnich miesięcy życia Hauptmanna, pisarza i krytyka literackiego Gerharta Pohla, który miał w tym czasie okazję obserwować bardzo szczególny okres panujacej w tej części Dolnego Śląska dwuwładzy polsko-radzieckiej.
Publikację uzupełnia dwujęzyczne posłowie Janusza Skowrońskiego, badacza ostatnich lat życia Hauptmanna oraz płyta CD z rozmową z Robertem Stando, polskim reżyserem dokumentalistą, autorem m.in. kilku filmów o Hauptmannie.
Pani na Wiesensteinie. Margarete Hauptmann 1875–1957 – Krzysztof A. Kuczyński
Książka stanowi zarys monograficzny dotyczący drugiej żony pisarza, połączony z fragmentami jej dziennika obejmującego okres od 30 kwietnia 1945 do 28 lipca 1946 r. Autor ze swadą, wplatając w swą opowieść fragmenty listów czy wspomnień, opisuje Margaretę jako osobę jak na swoje czasy bardzo wyemancypowaną, podejmującą się odważnych rozmów o literaturze, sztuce i polityce. Panią na Wiesensteinie poznajemy jako młodą kobietę o elektryzującej urodzie, dysponującą poczuciem humoru, talentem muzycznym i lotnym umysłem; jako dojrzałą damę wiernie stojącą przy mężu, nieco w jego cieniu, która darzy swego życiowego wybranka niezmiennym uwielbieniem, nawet wówczas gdy musi zmagać się z jego niestałością; a także jako starszą panią, zatroskaną o stan zdrowia Gerharta, a następnie organizującą przejazd zmarłego męża i majątku do Niemiec. Autor pozwala Czytelnikowi nie tylko wniknąć w osobowość Margarety Hauptmann, ale także zrozumieć jej wpływ nie tyle na twórczość, ale barwne życie pisarza.
Dolnośląskie smaki w czasach Gerharta Hauptmanna – Katarzyna Trembecka
To niewielka, acz niezwykle ciekawa publikacja, wydana przez Muzeum Miejskie Dom Gerharta Hauptmanna w Jeleniej Górze. Znajdziemy w niej nie tylko ciekawostki dotyczące życia codziennego noblisty w jego karkonoskim zaciszu, ale także ciekawostki z historii Dolnego Śląska oraz te, dotyczące kulinariów, które swego czasu zrobiły tu wielką furorę. Poznamy też przepisy, np. na śląskie niebo, bigos dolnośląski, orszadę czy pastę śledziową. Zapewne przynajmniej niektóre z tych potraw były pisarzowi jako wielbicielowi Śląska, doskonale znane. Zwłaszcza że w swoich wspomnieniach Przygoda mojej młodości przyznawał się, że jako dziecko był łakomy na słodycze, a jako dorosły na wszystko, co sprawiało przyjemność i dodawało splendoru. Z książeczki dowiadujemy się więc, że Gerhart Hauptmann lubował się w daniach pożywnych i urozmaiconych, a produkty takie jak jajka, ryby, miód, bułki maślane i tosty często gościły na jego talerzu. Do tego był miłośnikiem piwa, win białych i czerwonych, koniaku, szampana, a także sporządzanego specjalnie dla niego trunku „Pjotler” (koniaku z wodą sodową, podawanego tak, by osłabić nieco moc alkoholu).
Zapomniane tajemnice Karkonoszy – Janusz Skowroński
Publikacja traktująca o ostatnich latach II wojny światowej i pierwszych latach pokoju w Sudetach Zachodnich. Niemcy, Rosjanie, Polacy..., a dokładnie: Gerhart Hauptmann, Hanna Reitsch, Hans Frank, Karl Hanke, Erich Fuchs, Johannes R. Becher, Gieorgij Żuków, Konstantin Rokossowski, Wassilij Sokołów, Wojciech Tabaka, Władysław Gomułka, Stanisław Lorentz, Henryk Świątkowski, Leopold Staff, Jan Olszewski... to ludzie, których połączyły Karkonosze. O tym, jak to się stało, traktuje ta książka. Do publikacji dołączony jest film dokumentalny Tajemnica Łąkowego Kamienia.
Od autora: Dolny Śląsk to jeden z najpiękniejszych i posiadających niezwykle ciekawą historię regionów Polski. Wbrew pozorom, Polacy niezbyt wiele o nim wiedzą, choć często bywają na tej ziemi jako turyści. Myślę, że warto wiedzieć na co się patrzy, jakie tajemnice skrywają góry, doliny i budowle (lub ich pozostałości). Będziemy systematycznie zajmować się dziejami Dolnego Śląska, a zwłaszcza tajemnicami związanymi z wydarzeniami, jakie rozgrywały się tam podczas II wojny światowej i krótko po jej zakończeniu.
Wiele obiektów dawnej dziecięcej fascynacji coś łączy. Tym „czymś” są zaginione po II wojnie światowej dzieła sztuki. O nich, prawdziwych perłach znad Kwisy, rzeki pogranicza Śląska i Łużyc, nawleczonych na sznur ludzkich tajemnic, traktuje ta książka...
Ewangelicki cmentarz w Szklarskiej Porębie, choć szczegółowo w tej publikacji opisany, jest tylko przyczynkiem do rozbudowanej opowieści o kolonii artystycznej, jaka ukształtowała się pod Szrenicą na przełomie XIX i XX w. Jej poszczególni członkowie i członkinie, m.in. bracia Carl i Gerhart Hauptmannowie, malarze Hans Fechner czy Georg Wichmann, kompozytorka Anna Teichmüller czy żona Carla Martha Hauptmann przedstawieni są nie tylko jako postacie mające duży wpływ na ówczesną kulturę niemiecką, ale także jako intrygujące charaktery o określonych słabościach i tajemnicach, przeżywające prywatne dramaty, które niejednokrotnie wpłynęły na ich twórczość i działania. Poszczególne rozdziały książki poruszają także problem złożoności niemieckiego dziedzictwa kulturowego Karkonoszy i jego recepcji we współczesnej społeczności polskiej zamieszkującej te tereny.
Publikacja ma charakter popularnonaukowy. Składa się na nią siedem esejów, przy czym pierwszych pięć poświęcono śladom osadnictwa słowiańskiego w okolicach Jeleniej Góry, najstarszym budowlom sakralnym zlokalizowanym na Pogórzu Kaczawskim i Pogórzu Izerskim, dziejom średniowiecznej eksploatacji górniczej i hutniczej Karkonoszy i Gór Izerskich, okolicznościom powstania najważniejszego ośrodka miejskiego regionu – Jeleniej Góry, a także zamkom, wieżom rycerskim i strażnicom obronnym, zlokalizowanym u podnóża Gór Olbrzymich. Dwa pozostałe eseje dotyczą osadnictwa słowiańskiego okresu plemiennego w Sudetach Zachodnich oraz historii kolonizacji terenów Kotliny Jeleniogórskiej, Karkonoszy i Gór Izerskich w okresie między XIII a XV wiekiem.
Publikację wzbogacają liczne fotografie i rysunki zabytków sztuki, uzbrojenia oraz rzemiosła, a także mapy omawianego regionu z lokalizacją zamków, hut szkła, kościołów i miejscowości najwcześniej wzmiankowanych w źródłach pisanych. Bardzo cennym dodatkiem jest rozkładana kolorowa wkładka, zawierająca ilustrowane kalendarium najważniejszych wydarzeń z dziejów Dolnego Śląska i rejonu Gór Olbrzymich w okresie między wiekiem IX a początkiem wieku XVI.
Wspaniała lektura dla wszystkich zainteresowanych śląską kulturą. Na publikację składa się 15 przetłumaczonych z języka niemieckiego esejów, napisanych przez niemieckich, czeskich i polskich germanistów. Teksty traktują m.in. o twórczości Johannesa Angelusa Silesiusa, Wolfganga Menzela, Ilse Langner, Fedora Sommera, Benjamina Neukircha, Gerharta Hauptmanna, Johannesa Höniga, Waltera Meckauera, omawiają też powieść Wilhelma Bölschego oraz jego poglądy dotyczące ochrony przyrody. Dzieła wszystkich omawianych twórców bardzo się od siebie różnią, co tylko podkreśla różnorodność i oryginalność śląskiej kultury, oglądanej pod lupą literatury.
Publikacja jest owocem międzynarodowej konferencji, która odbyła się w 2007 roku w Muzeum Miejskim Dom Gerharta Hauptmanna w Jeleniej Górze.
Dramaty – Gerhart Hauptmann (dostępny jest tom 2)
Książka współtowrzy 7-tomowe wydanie dzieł Gerharta Hauptmanna, jakiego podjęło się w 1998 r. Wydawnictwo Europa. W tomie 2 znajdziemy dramaty: A Pippa zatańczy (jego akcja rozgrywa się w Górach Izerskich), Róża Bernd, Szczury, Dorota Angermann, Przed zachodem słońca, Złota harfa, Magnus Garbe, Elektra, Ciemności.
Tkacze – Gerhart Hauptmann
Tkacze to tytuł najsłynniejszego dzieła Gerharta Hauptmanna, który poświęcił je powstaniu tkaczy śląskich z Bielawy i Pieszyc w Górach Sowich w 1844 r. Pisarz dosadnie i ze szczegółami ukazał w dramacie nędzę tkaczy, ich upokorzenie i poczucie beznadziei wobec systemowego odmawiania ich pracy wartości, przy jednoczesnym wykorzystywaniu jej do bogacenia się fabrykantów i pośredników handlowych.
Dramat został wydany po raz pierwszy w 1892 r. w niemieckim dialekcie śląskim, a dopiero jego drugie wydanie ukazało się w niemieckim języku literackim. Z uwagi na tematykę sztuka nie od razu została dopuszczona do wystawienia. Pierwszy publiczny spektakl odbył się dopiero w 1894 r., jednakże cesarz Wilhelm II, oburzony „demoralizującą wymową dramatu”, po premierze wypowiedział lożę w teatrze. Paradoksalnie zachowanie władcy sprawiło, że Tkacze zaczęli cieszyć się jeszcze większym zainteresowaniem, a do 1904 r. wystawiani byli ponad 350 razy.
Doskonała umiejętność obserwacji ludzkich zachowań, perfekcja w nazywaniu rzeczy i faktów, widzenia i opisywania ludzkich emocji stanowią przyczynę, dla której dzieło Gerharta Hauptmanna, mimo upływu lat, nic nie straciło na swej aktualności. Prześwietlony przez pisarza mechanizm powstawania resentymentu zawsze bowiem jest taki sam.
Hanusia – Gerhart Hauptmann
Hanusia, a w dosłownym tłumaczeniu Wniebowstąpienie Hanusi, to dramat Gerharta Hauptmanna napisany rok po pierwszym wydaniu najsłynniejszego utworu przyszłego noblisty – Tkaczy. Dramatopisarz z wręcz chirurgiczną precyzją konstruuje świat przytułku dla ubogich, w którym ludzka nędza, przemoc psychiczna i fizyczna są na porządku dziennym. Umiejscowiona w tej rzeczywistości główna bohaterka Hanusia, dręczona przez ojczyma, podejmuje próbę samobójczą. Ów desperacki akt dziewczyny Hauptmann wykorzystuje, by przenieść czytelnika w świat marzeń sennych, religijnej wyobraźni, a wręcz mistyki. Tytułowa Hanusia trafia bowiem do nieba, rozbrzmiewającego śpiewem anielskich chórów, pełnego dobroci i łagodności. Niebiańska rzeczywistość jest biegunowo odległa od tej, w której dziewczyna żyła na co dzień. Ów kontrast jeszcze bardziej podkreśla tragizm głównej postaci.
Doskonała umiejętność obrazowania Hauptmanna, spójność przestawionych przez niego charakterów, lekkie odejście od naturalizmu sprawiają, że Hanusię, mimo upływu ponad 130 lat od pierwszego wydania, czyta się jak dzieło wyjątkowo aktualne, jakby przedstawiało nieustannie rozgrywający się gdzieś, uniwersalny dramat.
Zjawy – Gerhart Hauptmann
Zjawy to tytuł tomu dzieł Hauptmanna, który ukazał się pierwszy raz w 1930 r. Tworzą go dwa dramaty: Czarna maska i U czarownicy. Akcja tego pierwszego rozgrywa się w Bolkowie w czasie karnawału 1662 r. U burmistrza Schullera odbywa się uczta, której osobowy skład mógłby stanowić dowód ustanowionej po wojnie trzydziestoletniej tolerancji religijnej. W zabawie biorą udział: pastor ewangelicki, hugenot, jansenista, Żyd i opat katolicki. Wszystko dzieje się w cieniu szerzącej się w okolicy dżumy oraz grozy, jaką wzbudza tajemnicza postać w czarnej masce. Przypomina ona uczestnikom zabawy ich niecne postępki, przekonuje że zostaną ujawnione i przepowiada ucieczkę z miasta ogarniętego epidemią.
Akcja dramatu U czarownicy rozgrywa się w ruinach zamku jednej ze szwedzkich wysp. Dwójka bohaterów nocuje w opuszczonej budowli i we śnie spotyka zjawy (które dały tytuł tomowi), z którymi toczy ożywione rozmowy. Owe dyskusje odzwierciedlają przemiany społeczne zachodzące w Niemczech w latach 20. XX w., a dotyczące m.in. nowego spojrzenia na osoby homoseksualne, sytuacji pracujących kobiet, złagodzenia kar za aborcję, intensywnego rozwoju kina i radia czy narastającej mody na okultyzm. Utwór ma częściowo charakter satyryczny, czego wyrazem jest np. postępowanie jednej ze zjaw – ducha generałowej, która uwodzi mężczyzn, a swych mężów zamienia w miotły.
Góry, jakich świat nie widział – Sandra Nejranowska
Zbiór dwudziestu opowieści, przez które oglądamy Karkonosze czy Góry Izerskie i ich okolice oczami postaci, z których każda przeżywa jakiś dramat: utraty majątku, degradacji społecznej czy tęsknoty nieznajdującej spełnienia. Część z tych postaci znana jest z popularnych legend – np. o kasztelance Kunegundzie z zamku Chojnik, o kamieńczyku, który zginął tragicznie, dając nazwę najwyższemu wodospadowi w polskich Karkonoszach czy o Duchu Gór, mitycznym władcy Karkonoszy. Bohaterów powieści autorka pokazuje w odsłonie alternatywnej wobec ustalonej przez legendy wersji.
Kunegunda więc wcale nie rzuca się z Chojnika, kamieńczyk okazuje się wyrazem tęsknoty każdej niespełnionej miłości, a Duch Gór niemal biblijnym kreatorem, bez którego słów i siły o której Szekspir mawiał: Jeśli to błąd jest lub jeśli skłamałem. Nikt nie miłował nigdy nie pisałem, Karkonosze nigdy by nie zaistniały.
Tytułowe Góry, jakich świat nie widział, to góry, których zobaczyć się nie da, przynajmniej nie tak jak widzi się np. czytany tekst. Można je jednak zobaczyć oczami bohaterów, z których każdy może okazać się samym Czytelnikiem.
Publikację wzbogacają piękne ilustracje, które wykonał Andrzej Boj-Wojtowicz.
Zatęsknij za Karkonoszami – Barbara Anna Pawłowicz
To pięknie wydany tomik 53 wierszy o Karkonoszach. Pozycję wzbogacają kolorowe fotografie ukazujące Karkonosze w odsłonach czterech pór roku. Autorami znakomitych zdjęć są: Elżbieta Bojczuk, Danuta Pająkiewicz, Zofia Prysłopska, Andrzej Raj, Grzegorz Truchanowicz i Cezary Wiklik.
Czocha. Zamki i pałace Polski – Marcin Czajkowski (red.)
Album historyczno-fotograficzny, którego wydawcą jest popularny magazyn historyczny „Mówią wieki”. W publikacji oprócz mnóstwa informacji dotyczących dziejów zamku Czocha, jego architektury, historii oraz zamieszkujących go postaci i związanych z nimi tajemnic, znajdziemy szereg fotografii współczesnych i historycznych. Publikacja stanowi starannie wydane i opracowane źródło wiedzy o jednej z najbardziej pasjonujących budowli Dolnego Śląska.
Pamiątki muzealne:
Medal – Gerhart Hauptmann z okazji 60. rocznicy urodzin (1922)
Replika z porcelany, oryg. wyk. Cirillo dell’ Antonio
Medaille Gerhart Hauptmann zum 60. Geburstag 1922
Kopie aus Porzellan (org Bronze/Eisen von Cirillo dell‘ Antonio, Holzschnittschule Bad Warmbrunn)
Medal Margarete Hauptmann (1932)
Replika z porcelany, org. wyk. Cirillo dell’ Antonio
Medaille Frau Margarete Hauptmann (1932)
Kopie aus Porzelan (org. Bronze) von Cirillo dell‘ Antonio, Holzschnittschule Bad Warmbrunn
Filiżanka GerhART
Filiżanka (w dwóch wersjach: mniejszej i większej) wykonana została z najlepszej polskiej porcelany Fine Bone ecru, model Lorel, w Zakładach Porcelany Stołowej „Karolina”, w odległej o 75 km od Jagniątkowa Jaworzynie Śląskiej. Na każdej znajduje się unikalny, ręcznie malowany przez wrocławską artystkę pejzaż śląskiej ziemi, tak ukochanej i opisywanej przez Gerharta Hauptmanna.
Filiżankę można myć w zmywarce.