„Czarna maska” jest dramatem Gerharta Hauptmanna powstałym w przeciągu 30 lat, który opowiada o szczególnym spotkaniu przedstawicieli rozmaitych wyznań i klas społecznych po zakończeniu wojny XXX-letniej. Akcja rozgrywa się w dolnośląskim Bolkowie i stanowi bezpośrednie nawiązanie do starej legendy związanej z miastem. Wystawa obejmuje: tło historyczne, historię powstania dzieła, recepcję dramatu na deskach teatrów we Wiedniu i Dreźnie, od odmiennej niemieckiej i austriackiej krytyki prasowej po operę polskiego kompozytora Krzysztofa Pendereckiego, którego fascynacja dziełem Hauptmanna doprowadziła do skomponowania w roku 1986 opery na podstawie „Czarnej maski”. Wystawa ma na celu skierowanie opinii publicznej na dramatyczne dzieło Gerharta Hauptmanna, jego uniwersalny przekaz oraz ścisły związek noblisty z literaturą historyczną Dolnego Śląska.

12 tablic w rozmiarze

100 x 70cm, teksty  w języku polskim i niemieckim

Gerhart Hauptmann od dzieciństwa był ściśle związany ze Śląskiem i żyjącymi na Śląsku prostymi ludźmi, takimi jak służba domowa, piekarze, jak i tkacze, z którymi łączyła go szczególna więź, jako że dziadek noblisty również był tkaczem. Wystawa dotyczy historii powstania najbardziej znanego dzieła noblisty, tła historycznego oraz inscenizacji dramatu na scenach teatralnych wraz z ich problemami, przeszkodami jak i zakazami. Informacjom towarzyszy materiał zdjęciowy, szkice, cytaty, krytyki i dedykacje.

19 tablic w rozmiarze

100 x 70cm, teksty  w języku polskim i niemieckim

Poprzez korzystne położenie Karkonoszy, które oferują turystom wiele możliwości takich, jak wędrowanie czy uprawianie sportów zimowych, Jagniątków był już we wczesnych latach ulubionym celem podróży. W ten właśnie sposób doszło pod koniec XIXw. do wydrukowania wielu kart pocztowych, przedstawiających tą malowniczą okolicę, a także perłę architektury Willę „Łąkowy Kamień”, dawną rezydencję Gerharta Hauptmanna., Dawne karty pocztowe są posłańcami przeszłości, które przekazują nam wiadomość od nieznanej kultury. Wystawa zawiera liczne odwzorowania najładniejszych i najbardziej interesujących kart pocztowych. Towarzysząca wystawie książka poza reprodukcjami kartek informacje na temat historii kartek pocztowych, a także samego Jagniątkowa.

W życiu i dziełach noblisty śląski pociąg jest często występującym motywem. W ten sposób zostaje przedstawiona w pierwszej części wystawy prawdopodobnie najbardziej znana nowela Hauptmanna, jak i najważniejsze miejsca w życiu noblisty w sensie powstałych tam dzieł. Druga część wystawy jest poświęcona samej noweli „Dróżnik Thiel”. Zdjęcia z miejsca akcji wczoraj i dziś, fragmenty filmu z 1982 roku o tej samej nazwie, jak i wskazanie na recepcję tekstu na dzisiejszych zajęciach szkolnych stwarzają wizualny dostęp do noweli. Trzecia część wystawy z przedstawia krótką historię Kolei Dolnośląsko-Marchijskiej.

22 tablic w rozmiarze

100 x 70cm, teksty  w języku polskim i niemieckim

Poprzez nowe, jak na lata 20-te XX w. medium, jakim był film, otworzyły się nowe możliwości dla Hauptmanna i jego dzieł. Gerhart Hauptmann, zafascynowany nowym medium postanowił na tym skorzystać i spróbował swoich sił jako autor expose, twórca plansz z napisami do filmów niemych, cenzor i najskuteczniej jako „dostawca materiału” kinowego. Wystawa na ten temat oferuje obfity materiał fotograficzny i informacyjny przedstawiający starania Gerharta Hauptmanna, ekranizacje jego dzieł, sukcesy noblisty jak i krytykę oraz nieudane projekty, np. adaptacje filmowe, które w czasach narodowego socjalizmu zostały zakazane jak i projekty nie przyjęte do realizacji ze względu na brak zainteresowania. Obok opisów działań Hauptmanna na tym obszarze, skupiono się również na pojedynczych adaptacjach filmowych, aktorach i reakcjach.

20 tablic w rozmiarze

100 x 70cm, teksty  w języku polskim i niemieckim

Dolny Śląsk, a w szczególności Karkonosze stanowiły dla Hauptmanna świat, w którym się wychował, kształcił i skąd czerpał artystyczną inspirację. W Karkonoszach spędził większość życia i nawet wysiedlenie po II Wojnie Światowej niemieckiej ludności nie przekonało go do opuszczenia tych terenów. To tu stworzył swoje najbardziej popularne dzieła takie, jak „Tkacze”, czy „Futro bobrowe”. Wystawa przedstawia stosunek Hauptmanna do Dolnego Śląska, Karkonoszy i ludzi tu zamieszkałych – do miejsca, z którym czuł się najbardziej związany.Wystawa przedstawiająca dawne i współczesne artystyczne fotografie Karkonoszy wzbogacona jest cytatami noblisty i odniesieniami do jego biografii.

Gerhart Hauptmann otrzymał Nagrodę Nobla 10 grudnia 1912 r. Wydarzenie to odegrało ogromną rolę w historii Śląska, jako że jest to jedyna na tych terenach nagroda w dziedzinie literatury. Gerhart Hauptmann jest uznawany jako swego rodzaju „symbol” literatury Śląska ale nie był on jedynym Ślązakiem, który otrzymał Nagrodę Nobla. Oprócz Hauptmanna dziesięciu mieszkańców Śląska otrzymało to prestiżowe wyróżnienie. Śląsk, perła nie jednej korony wyróżnił się nie tylko w dziedzinie literatury ale i nauki będąc krainą która wydała aż jedenastu noblistów. Wystawa przedstawia genezę ustanowienia Nagrody Nobla i sylwetki noblistów Śląskich. Wystawie towarzyszy publikacja książkowa.

19 tablic w rozmiarze

100 x 70cm, teksty  w języku polskim i niemieckim

Ekspozycja czasowa poświęcona związanemu z Jelenią Górą i regionem wybitnemu niemieckiemu humaniście, pisarzowi i pedagogowi, Fedorowi Sommerowi. Ten znany i ceniony w przedwojennych Niemczech śląski literat i pedagog wsławił się przede wszystkim powieściami historycznymi o okresie reformacji i kontrreformacji, propagującymi wartości ekumenizmu i szeroko rozumianej tolerancji. Przypadająca w 2014 roku 150. rocznica urodzin Sommera stała się pretekstem do powstania ekspozycji. Fedor Sommer przez całe życie studiował historię, geografię i przyrodę ojczystej ziemi, dzieląc się zdobytą wiedzą z czytelnikami swych powieści, ale także z uczniami, dla których napisał podręczniki z historii i geografii Śląska. Fedor Sommer w związku z pracą zawodową zamieszkiwał w różnych miastach Dolnego Śląska, które były jednocześnie inspiracją twórczą jego licznych dzieł. Wydanie niektórych powieści Sommera wznawiane było nawet sześciokrotnie. Powieść „Die Schwenckfelder” [Schwenkfeldyści] opowiadająca o wypędzeniu ze Śląska protestanckiej sekty wyznawców doktryny Caspara von Schwenckfelda doczekała się w 1956 roku przekładu na język angielski i została wydana w USA. W 1925 roku Sommer zamieszkał w Jeleniej Górze, na Warmbrunner Straße 80 (dziś Wolności). Tu opublikował jeszcze dwie ważne powieści, „Die Zillertaler” [Zillertalczycy], przedstawiającą los protestantów wypędzonych z Austrii w latach trzydziestych XVII w. i osiedlonych przez pruskiego króla w okolicach Mysłakowic i Sosnówki i „Zwischen Mauern und Türmen” [Między murami i wieżami], której akcja rozpoczyna się w Jeleniej Górze  w pierwszej dekadzie XVIII w., kiedy to mieszkający tu protestanci zaczynają budować Kościół Łaski. Fedor Sommer zmarł 16 czerwca 1930 roku w Jeleniej Górze.